Ανοιξιάτικη βάπτιση

Σαν σήμερα, πριν από 3 χρόνια έγινε η βάπτιση της Έρης μου.

Μετά από μια έρευνα αγοράς που έκανα για τα προσκλητήρια, διαπίστωσα ότι είτε θέλεις πολλά είτε λίγα θα πληρώσεις το ίδιο. Επειδή λοιπόν ήθελα λίγα τεμάχια (η βάπτιση έγινε σε στενό κύκλο) αποφάσισα να τα φτιάξω μόνη μου.

Πήρα ψαλίδια για μπορντούρες, σφραγίδες, χρωματιστά χαρτιά, στρώθηκα μπροστά στον υπολογιστή και το αποτέλεσμα ήταν αυτό..........

 

Μια φωτογραφία της μπεμπούλας και
ένα ποιηματάκι, στη μια πλευρά του

Μια νεράιδα-πεταλούδα στην κορυφή,
λουλούδια και κομφετί, αρωματικές μπαλίτσες,
όλα μέσα σε ένα πουγκάκι οργάντζας

 

 

 

 

Όσο για τις μπουμπουνιέρες, ναι μεν  όλες είχαν το ίδιο θέμα - τη πεταλούδα - αλλά καμία μα καμία δεν είναι ακριβώς ίδια με κάποια άλλη (και μιλάμε για 130 τμχ).

 

 

 

Και φυσικά το καλάθι στολισμένο κι αυτό, με τούλια, κορδέλες και λουλούδια αρωματισμένα.

 

 

 

 

 

Για το τέλος άφησα  τον στολισμό της κολυμπήθρας και τα κολωνάκια. Ειδικά τα τελευταία ήταν τόσο απλά και όμορφα.

 



 

 

Μην μου πείτε λοιπόν πως, μετά από τόσα χρώματα, πεταλούδες και λουλούδια, το όνομα "Ανοιξιάτικη Βάπτιση" δεν ταιριάζει απόλυτα.

 

Μικροί Άγγελοι

Βιβλιοπροτάσεων συνέχεια, μιας και το καλοκαίρι βρίσκεται προ των πυλών. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμείς (εγώ, η κόρη μου, η μαμά μου) διαβάζουμε τουλάχιστον τέσσερις νέους τίτλους κάθε καλοκαίρι. Ευτυχώς, ψιλοταιριάζουν τα γούστα μας, γιατί κάθε μυθιστόρημα μεταφράζεται σε 18-20€.

Ένα από τα βιβλία που διαβάσαμε πέρυσι και μας άφησε με τις καλύτερες εντυπώσεις είναι το "ΜΙΚΡΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ" της ΡΕΝΑΣ ΡΩΣΣΗ-ΖΑΪΡΗ. Ένα θα σας πω. Απλά κ α τ α π λ η κ τ ι κ ό!!!!!!!!

Μια ιστορία πλημμυρισμένη με ήχους και μυρωδιές,

που προσπαθεί να ανακαλύψει την κλεισμένη

στη χούφτα μας ευτυχία, σε μια Ελλάδα που άλλοτε

μας κανακεύει κι άλλοτε μας πληγώνει

(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Τι βλέπω από το παράθυρό μου

Θεωρώ ότι είμαι από τις τυχερές γιατί έχω ένα σπίτι στο χωριό και μπορώ όποτε θέλω να ξεφεύγω. Σήμερα, θέλω να μοιραστώ μαζί σας αυτό που βλέπω κάθε πρωί πίνοντας τον καφέ μου.

Δυστυχώς είναι μόνο εικόνες, αφού οι ήχοι και οι ευωδιές δεν μεταφέρονται.

Φασούλι το φασούλι...γεμίζει το σακούλι

Στην προκειμένη περίπτωση δεν πρόκειται για σακούλι, αλλά για τον κουμπαρά που έφτιαξα για την γιορτή της Έρης μου (Γεωργία). Ένα δώρο που της άρεσε πολύ (μαζώχτρα η σουπιά).

Με λίγα υπόλοιπα νημάτων που βρήκα ξεχασμένα στο βάθος ενός ντουλαπιού και τους θησαυρούς που μαζέψαμε από τη βόλτα μας στη παραλία, έτοιμος ο καλοκαιρινός μας κουμπαράς.

Μαγιάτικο στεφάνι

Κ α λ ό    μ ή ν α !!!!!!

Ήρθε και ο Μάιος, ο μήνας των λουλουδιών. Σαν παιδί, ήμουν από εκείνα τα τυχερά, που παρόλο που μεγάλωνα στην πόλη, είχαμε μια τεράστια αυλή γεμάτη με δέντρα, πολλές γλάστρες με λουλούδια και μια τεράστια κληματαριά με αγιόκλημα.  Έτσι, πάντα την πρωτομαγιά φτιάχναμε ένα μεγάλο στεφάνι, το οποίο, ξερό πια, καιγόταν στις φωτιές του Αη-Γιαννιού, που άναβαν σε όλες τις γειτονιές.

Ανασύροντας αυτές τις μνήμες από την παιδική μου ηλικία, σήμερα το πρωί έφτιαξα ένα στεφάνι, σε συνεργασία φυσικά με την Έρη μου, από μοσχοβολιστό αγιόκλημα (δεν θα μπορούσε να λείπει από το κτήμα μας), γλυκόξινη αρμπαρόριζα, βελούδινα τριαντάφυλλα, παιχνιδιάρικο κατιφέ και γεράνι.

 

Χαίρομαι που κατάφερα, μετά από πολλά χρόνια, να βρίσκομαι στην εξοχή αυτή τη μέρα.