Όσες φορές έχω προσπαθήσει να φτιάξω κάτι, αφού το έχω μελετήσει κι έχω αποφασίσει πως ακριβώς το θέλω, δεν μου βγαίνει. Πιστεύω πως είναι κάτι σαν κατάρα. Όπως αυτός ο καμβάς. Ξεκίνησε πέρυσι να γίνει δώρο για του Αγ. Βαλεντίνου. Τελικά, έμεινε αχρησιμοποίητος σ'ένα ντουλάπι για σχεδόν ένα χρόνο.
Ένα απόγευμα, πηγαίνοντας στη παιδική χαρά με τη μικρή μου, περάσαμε από το ψιλικατζίδικο.
Αν και δεν συνηθίζω να της αγοράζω μικροπράγματα που, συνήθως καταλήγουν πεταμένα σε κάποια γωνιά του σπιτιού, όταν μου ζήτησε να της πάρω μια σακούλα με διάφορα ανάγλυφα αυτοκόλλητα με τη Φραουλίτσα, μου ήρθε αμέσως στο μυαλό αυτός ο πίνακας.
Το αποτέλεσμα το βλέπετε. Πολύ ροζ, πολύ κοριτσίστικο. Ότι πρέπει για τη μικρούλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου