Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013

Το πρώτο μας βραβείο



Πήραμε μεγάλη χαρά όταν οι αγαπημένες μας φίλες από το Καλλιτεχνί-Ζω, μας ανακοίνωσαν ότι έχουν βραβειάκια για εμάς,  μιας που είναι και τα πρώτα μας. 
Κι εδώ κολλάει το "Δεν ήξερες! Δε ρώταγες;"
Που να φανταστούμε (εγώ δηλαδή, αφού η Νικολέτα το ξεκαθάρισε από την αρχή ότι με το internet και γενικά με τους ύπολογιστές οι σχέσεις της είναι καθαρά τυπικές) τις ατέλειωτες ώρες ψαξίματος στις μπλοκογειτονιές για να βρούμε μπλοκ που να είναι σχετικά ενδιαφέροντα και καινούργια.
Στην αρχή ο στόχος ήταν να έχουν λιγότερα από 50 μέλη. Αφού αυτό αποδείχτηκε αρκετά δύσκολο ανεβήκαμε στα 100 μέλη. Μέχρι εκεί βρήκαμε αρκετά. Ε! κάποια έχουν κάτι παραπάνω, αλλά πραγματικά το αξίζουν (το βραβειάκι).
Για να τα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά και ένα-ένα,
αρχίζοντας με το πρώτο βραβείο,
ευχαριστούμε πολύ τις φίλες μας για την προτίμησή τους.
 



Όρος του βραβείου αυτού είναι να πούμε κάποια πράγματα για εμάς, 11 τον αριθμό.
Οι καλοί τρόποι απαιτούν πρώτα να συστηθούμε, κι εμείς ως κορίτσια με καλή ανατροφή δεν μπορούμε παρά να πράξουμε σύμφωνα με αυτούς.
 Είμαστε η Ελένη και η Νικολέτα.
Γνωριζόμαστε τον τελευταίο 1-1½ χρόνο και
έχουμε καταφέρει να "δέσουμε" σαν παρέα.
Είμαστε και οι δύο μητέρες, εγώ 2 κοριτσιών και η Νικολέτα 1 αγοριού.
Αρεσκόμαστε στο να πίνουμε το καφεδάκι μας
συζητώντας για τις ιδέες μας, για τα παιδιά μας, για το τί συμβαίνει στον κόσμο.
Μας αρέσει να δημιουργούμε κυρίως με υλικά απλά
που υπάρχουν ήδη στα σπίτια μας.
Κάτι που αρέσει και στις δυο μας
είναι να συμμετέχουν τα παιδιά μας στις κατασκευές μας.
Άλλα κοινά μας στοιχεία είναι
η δοτικότητα που μας διακατέχει, ύλης και ψυχής.
Και η ειλικρίνεια στις σχέσεις μας.
Αυτό που βλέπεις, αυτό παίρνεις.
Έχουμε, όπως είναι φυσικό, και πολλές διαφορές.
Για να καταλάβετε, η Νικολέτα δεν βαριέται με τίποτα.
Τώρα να τη ρωτήσεις πώς φτιάχνει το φύλλο για την πίτα
θα φτιάξει ένα ζυμαράκι στα γρήγορα και θα σου ανοίξει φύλλο.
Μόνο και μόνο για να σου δείξει.
Δεν το έχει σε τίποτα.
Εγώ; Το ακριβώς αντίθετο.
 Μπορεί να έχω προγραματίσει να φτιάξω κάτι και
όταν έρθει η ώρα να το αναβάλω επ'αόριστον.
Ένα πράγμα, τεμπέλα να το πούμε.
Στο τι διαβάζουμε; Εγώ είμαι του ελαφρού, του απροβλημάτιστου
 ενώ η Νικολέτα του πιο ψαγμένου.
Στη μουσική αντίθετα, οι δικές μου προτιμήσεις στρέφονται προς το έντεχνο
ενώ της Νικολέτας προς το πιο λαϊκό.
Ανεξάρτητα από αυτές τις μικροδιαφορές πιστεύω ότι ταιριάζουμε
στα πιο σημαντικά θέματα
και σίγουρα συμφωνούμε και οι δύο στο ότι
 θέλουμε η φιλία μας να εξελιχθεί και να κρατήσει για πάντα.
Νομίζω ότι κατάφερα να καλύψω τους όρους του βραβείου και
να σας κάνω να μας γνωρίσετε, όσο αυτό είναι δυνατό.

Ένας ακόμη όρος του βραβείου είναι να το δώσουμε σε 11 blogs
που θεωρούμε ότι το αξίζουν.
Αυτά είναι τα ακόλουθα:
 
http://plektaaristoyrgimata.blogspot.gr/

Θα επανέλθουμε το συντομότερο με την παραλαβή του 2ου βραβείου.








Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013

Συναυλία στο Βεάκειο

Την Τετάρτη το βράδυ έδωσε, στο Βεάκειο Θέατρο Πειραιά,
συναυλία ο Μάριος Φραγκούλης πλαισιωμένος από έξι καταπληκτικές σολίστ.
Η έναρξη της συναυλίας έγινε με το
Όμορφη και Παράξενη Πατρίδα
Πραγματικά, δεν ξέρω τί να πω (πράγμα πολύ σπάνιο για μένα).
Μία μόνο λέξη ή μάλλον δύο

Κ α θ α ρ ή     Μ α γ ε ί α

Φανταστείτε την εικόνα.
Βρίσκεσαι σ'ένα θέατρο με θέα τη θάλασσα.
Αριστερά, πάνω από τον Υμηττό ξεπροβάλει ένα τεράστιο φεγγάρι
 (την τσιμεντούπολη την αγνοείς, σαν να μην υπάρχει ένα πράγμα)
και την ώρα εκείνη, η θεϊκή αυτή φωνή να τραγουδά το
.................................................Ανατριχίλα.................................................

Ναι θα πείτε, εντάξει τώρα, υπερβολές.
Αυτό μόνο θα σας πω.....................
.......................Δεν ξέρετε τι χάνετε.
Αξίζει να τον ακούσει κανείς, από κοντά, έστω και για μία φορά.
Ο άντρας μου που δεν είναι πολύ του έντεχνου, εκστασιάστηκε.
Νιώθεις τη φωνή να σε διαπερνά.
Κλείνεις τα μάτια και ονειρεύεσαι.............
Δεν μπορώ να αποφασίσω ποιο απ'όλα τα τραγούδια που ερμήνευσε μου άρεσε περισσότερο.
Ίσως ο Κεμάλ που τόσο αντιπροσωπεύει τις εποχές που ζούμε,
ή  Τα λιανοτράγουδα από τα ωραιότερα ερωτικά τραγούδια,
 το Χρώματα κι Αρώματα, το Για την Ελένη
ή μήπως το Youkali , το Luna Rossa
και πόσα πόσα ακόμη.

Διαλέξτε και ακούστε!!!!!
 Κάτι ακόμη, έτσι για το τέλος, So in Love

Τρίτη 23 Ιουλίου 2013

Αρίμπα αμίγκος

Αυτό λέει ο άντρας μου, κάθε φορά που βλέπει τη μικρή μας να φοράει το πάντσο της.
Μια "διασκευή" της συνηθισμένης θαλασσινής πετσέτας.


 
Πολύ πρακτική και εύκολη στην κατασκευή της.
 

Τετάρτη 17 Ιουλίου 2013

Στου γυαλού τα βοτσαλάκια

Εντάξει! Μπορεί η χθεσινή μέρα να ήταν μες την καταχνιά και να μας χάλασε τη διάθεση, αλλά δεν την αφήσαμε να πάει χαμένη.
Αφού δεν γινόταν να βγούμε έξω, πήραμε τους μαρκαδόρους μας και αρχίσαμε να ζωγραφίζουμε όπου βρίσκαμε. Τι σε μπλοκ ζωγραφικής μουτζουρώσαμε, τι σε παλιές εφημερίδες πειραματιστήκαμε. Τι να σας λέω τώρα.
Στο τέλος βασανίσαμε και μερικά βότσαλα.
Το αποτέλεσμα................... σας αφήνω να το κρίνετε εσείς.


 

Τρίτη 16 Ιουλίου 2013

Βροχή και σήμερα...................

Αμάν πια!!!!!!!!! Τι καλοκαίρι είναι αυτό;
Αέρας τρελός, ψύχρα και για να μου σπάσει περισσότερο τα νεύρα, από εχθές το βράδυ βρέχει καταρρακτωδώς. Ποιός/ποιά με καταράστηκε;  Ούτε έξω δεν μπορούμε να βγούμε.
Είμαι 10 μέρες στο χωριό και έχω κάνει μόνο δύο βουτιές στη θάλασσα. Και όταν λέω βουτιές, εννοώ βουτιές των 5' έκαστη. Που να κολυμπήσεις με τη θάλασσα παγωμένη, έλεος Ιούλιο μήνα, και με τον αέρα να σε ξεπαγιάζει μόλις ξεμυτήσεις. Παλτά θα φορέσουμε σε λίγο.
Πού είναι το καλοκαίρι; Να λιώνεις από τη ζέστη. Να τρέχει ο ιδρώτας ποτάμι. Να είσαι στη παραλία κάτω από την ομπρέλα και να σε ζεματάει ο ήλιος. Να αποζητάς μια βουτιά για να δροσιστείς.
Που είναι;;;;;;;;;;;;;;;;; Ποιος το πήρε;;;;;;;;;;;;;;;; Να το φέρει αμέσως πίσω!!!!!!!!!!!!!
 

Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013

Μικροί λεξιπλάστες

Σας το είπα ότι θα προσπαθήσω να κρατήσω επαφή με κάποιο τρόπο. Σιγά μη σας άφηνα.
Σκεφτόμουν συζήτηση που είχα με κάποιες φίλες σχετικά με κάποιες λέξεις ή φράσεις που χρησιμοποιούν τα παιδιά μας και παρ΄όλο που ξέρουμε ότι τις λένε λάθος, τ' αφήνουμε να συνεχίζουν χωρίς να τα διορθώνουμε, είτε γιατί είναι ακόμη μικρά και δεν μπορούν να προφέρουν κάποιους φθόγγους, είτε γιατί είναι πολύ χαριτωμένα όπως ακούγονται.
Χαζομαμάδες, θα σκεφτείτε και θα έχετε κι ένα δίκιο, αλλά τι να γίνει, έτσι είναι οι απανταχού μαμάδες.
Αυτό λοιπόν μ' έκανε να σκεφτώ, πως θα ήταν πολύ ωραίο αν μπορούσαμε να συγκεντρώσουμε όσα "χαριτωμένα" λένε τα παιδιά, τα εγγόνια, τα ξαδέλφια, τα ανίψια, τα βαφτιστήρια, τα παιδιά των φίλων μας, ή όσα λέγαμε εμείς ως παιδιά.
Σας αφήνω λοιπόν εργασία για το καλοκαίρι και μέχρι το τέλος Σεπτέμβρη, να προσθέσετε στα σχόλια αυτής της ανάρτησης, ότι σχετικό σας κάνει να χαμογελάτε ακούγοντας το.
Φιλιά και περιμένω πολλά-πολλά σχόλια.

Σάββατο 6 Ιουλίου 2013

Δώρα για τη δασκάλα

Πιστεύω ότι οι περισσότερες θα συμφωνείται
πως ένα δώρο φτιαγμένο από τα χέρια σας
είναι δώρο καρδιάς και γι' αυτό έχει πολύ μεγαλύτερη αξία
από οποιοδήποτε επώνυμο.
 
Για το λόγο αυτό, ένα τελαράκι μεταμορφώνεται,
από τη Νικολέτα φυσικά,
για να φιλοξενήσει τα δωράκια της δασκάλας του γιου της.
 


 
Μαζί με το άλμπουμ που περιλαμβάνει στιγμιότυπα της χρονιάς που πέρασε,
ζωγραφιές, και ευχές από τον Αλέξανδρο,
καθώς και κάποιες ατάκες του μικρούλη..............



....................η δασκάλα, καθώς είναι και πολύ ευσυγκίνητη. έλιωσε στο κλάμα.
Άντε και καλό καλοκαίρι κυρία Σοφία!!!!
 

Παρασκευή 5 Ιουλίου 2013

Ευχαριστίες και καλοσωρίσματα!!!!

Λοιπόν, (μου φαίνεται πως τη χρησιμοποιώ πολύ αυτή τη λέξη)  θέλω να
σας ευχαριστώ πάρα πολύ για το ενδιαφέρον σας σχετικά με τη χθεσινή μου ανάρτηση (για τους αναγνώστες μου).
 Όπως είπε και το Δελφινάκι όλο προβλήματα αυτός ο blogger.
Η Aby craft έχασε ολόκληρο το blog της. Πανικός. Ευτυχώς επανήλθε.
Πάντως, κι έγω σήμερα βλέπω τους αναγνώστες μου.
Μήπως πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τη δημιουργία blog μακριά από τον blogger?
 
 
Το επόμενο θέμα στο οποίο θέλω να αναφερθώ είναι οι καλοκαιρινές διακοπές. Κρίση-ξεκρίση, καλοκαίρι στην Αθήνα δεν βγαίνει. Όσοι έχουμε κάποιο χωριουδάκι να πάμε, κι αν είναι και παραθαλάσσιο, είμαστε πολύ τυχεροί. Μεταξύ αυτών κι εγώ.
Αύριο πρωί-πρωί φεύγω για το χωριό μου.
Τέτοια ώρα θα δροσίζομαι στο καταγάλανο Αιγαίο.
Οπότε εύχομαι
σε όσες δεν φύγετε και παραμείνετε στην πόλη
Καλές Δημιουργίες
σε όσες αποδράσετε σε κάποια εξοχή
Καλή Χαλάρωση
και σε όσες είστε από εκείνες τις τυχερές που η μόνιμη κατοικία σας είναι  εξοχική........
δεν έχω τίποτα να σας ευχηθώ.......
γιατί σας ζηλεύω......
πολύ.......πολύ..................
 
ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!!!!!!!!!!
 
Ε! τι νομίζεται; ότι θα με ξεφορτωθείτε όλο το καλοκαίρι;
Όχι κι έτσι. Εκτός του ότι θα κρατήσω την επαφή μου μαζί σας με όποιο τρόπο μπορώ,
έχω να σας παρουσιάσω και τη νέα μου συντάκτρια (ε, ρε μεγαλεία!!!!! σαν εκδοτικός οίκος ακουγόμαστε).
Χωρίς αστεία τώρα, θα έχετε δει σε αρκετές αναρτήσεις να αναφέρω το όνομα της Νικολέτας,
μιας πολύ καλής και δημιουργικής φίλης 
Την έπεισα λοιπόν, να συμμετέχει πιο ενεργά στο blogοσπιτάκι μου
που από εδώ και στο εξής θα είναι μας.
 
ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΕΣ Νικολέτα!!!!!!!!!!!!!
 
 
 
 
 
 

Πέμπτη 4 Ιουλίου 2013

Βοήθεια, έχασα τους Αναγνώστες μου

Από την αποφράδα εκείνη μέρα, την 1η Ιουλίου εννοώ, δεν μπορώ να δω τους Αναγνώστες στο blog μου. Στην αρχή δεν έδωσα σημασία. Σε κάποια φιλικά blog που επισκέφθηκα, οι Αναγνώστες ήταν στη θέση τους. Σκέφτηκα ότι πάλι κάποιο πρόβλημα με τη σύνδεσή μου υπάρχει και το άφησα να περάσει. Το κακό όμως συνεχίζεται κι εγώ αρχίζω ν'ανησυχώ. Διάβασα και κάποιες αναρτήσεις σχετικά με το τι θα έπρεπε να έχω κάνει πριν και τώρα ζητώ τη βοήθειά σας.
Παρακαλώ πολύ-πολύ (κλαψ-κλαψ) και στα γόνατα πέφτω και ότι χάρη μου ζητήσετε θα σας  κάνω (σνιφ-σνιφ) για να τους φέρω πίσω.
 
Βοηθήστε με!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
 

Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013

Η συμμετοχή μου στο καλοκαιρινό διαγωνισμό από το Δελφινάκι

                       


 Καράβια είμαστε!!!!
(πατήστε το σύνδεσμο για ν'ακούσετε το τραγούδι)
Παλάτια εμείς θα χτίζουμε στην άμμο
ποιος λογαριάζει κύμα και καιρό
κι αν την καρδιά μας την πατάμε χάμω
εμείς αυτό το λέμε ριζικό
κι αν την καρδιά μας την πατάμε χάμω
εμείς αυτό το λέμε ριζικό

Καράβια είμαστε που ρίχνονται στο κύμα
που `χουν στο αίμα τους αλμύρα και σκουριά
για μας ο θάνατος και το μεγάλο κρίμα
είναι να μένουμε δεμένα στη στεριά




Σκορπάμε τη ζωή ερωτευμένοι
το «σ’ αγαπώ» το κάνουμε σκοπό
το τραγουδούν της νύχτας οι χαμένοι
και τ’ όνειρό τους τραύμα είναι νωπό
το τραγουδούν της νύχτας οι χαμένοι
και τ’ όνειρό τους τραύμα είναι νωπό

Καράβια είμαστε που ρίχνονται στο κύμα
που `χουν στο αίμα τους αλμύρα και σκουριά
για μας ο θάνατος και το μεγάλο κρίμα
είναι να μένουμε δεμένα στη στεριά




Δευτέρα 1 Ιουλίου 2013

Να κεράσουμε παγωτό;;;;

Καλό μήνα με .......... παγωτάκι
Ακόμη μία δημιουργία της Νικολέτας, κέρασμα για τα παιδάκια του νηπιαγωγείου
την ημέρα λήξης της σχολικής χρονιάς.
 


Ένα παγωτάκι που δε λερώνει
αφού πρόκειται για cup cakes μέσα σε χωνάκια.
 
Εμπνευσμένο, έτσι;;;;;;