Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

Δεν θέλω λουλούδια, ούτε ευχές. Θέλω πράξεις.

Πάντα ήμουν "φεμινίστρια", αν αυτό σημαίνει ότι πιστεύω στην ισότητα μεταξύ των ανθρώπων όποιου φίλου, χρώματος ή κοινωνικής τάξης κι αν είναι.

Άρθρα του τύπου "Η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μάρτη σε ανάμνηση της διαμαρτυρίας των γυναικών της κλωστοϋφαντουργίας στην Αμερική, κ.λ.π.........." με αφήνουν αδιάφορη. Μετά από τόσα χρόνια επανάληψης τα έχουμε μάθει πια.

Επίσης, το ότι σήμερα, όλα τα κανάλια θα έχουν ρεπορτάζ από κάποια χωριά της πατρίδας μας όπου, οι άντρες με μαντήλια και ποδιές θα κάνουν τις δουλειές του σπιτιού και οι γυναίκες θα παίζουν πρέφα στα καφενεία, και θα σχολιάζουν χαριτολογώντας το γεγονός, με κάνει έξαλλη.

Η εμπορευματοποίηση του γεγονότος με τα λουλούδια, τα δώρα, τις προγραμματισμένες εξόδους γυναικών, λόγω της ημέρας, μου δίνουν την αίσθηση της απαξίωσης.

Γιατί πρέπει την σημερινή μέρα για να λάβουμε λουλούδια από τους αγαπημένους μας;

Δεν θέλω να δείξει την εκτίμησή του γι' αυτό που είμαι, μόνο σήμερα. Θέλω να το κάνει κάθε μέρα. Όχι με λουλούδια, αλλά με πράξεις.

Γιατί σήμερα μου δίνει ο σύντροφός μου την "άδεια" να βγω για νυχτερινή διασκέδαση με τις φίλες μου, μέχρι ότι ώρα θέλω, και για να το κάνω οποιαδήποτε άλλη μέρα θα πρέπει πρώτα να το συζητήσουμε;

Δεν θέλω να ακούω από πολιτικούς (άνδρες και γυναίκες) βαρύγδουπες δηλώσεις του τύπου "Η γυναίκα σήμερα με τους αγώνες της έχει καταφέρει........" ή "Μαζί θα αγωνιστούμε για το δικαίωμα της γυναίκας στη δουλειά, στα κοινά, κτλ.......). Σε μένα ακούγονται ψεύτικα και κούφια. Λόγια που λέγονται για εντυπωσιασμό και λόγω της ημέρας.

Δεν θέλω στις 9 Μάρτη να υπάρχουν γυναίκες που υποφέρουν, που πεινάνε, που κακοποιούνται, αμόρφωτες, ακρωτηριασμένες επειδή έτσι απαιτεί η παράδοση (κλειτοριδεκτομή), που κρύβουν τα πρόσωπά τους επειδή το απαιτεί η θρησκεία (των αντρών).

 

Δεν θέλω....................................... Δεν θέλω..................................................

 

Θέλω Πράξεις. Θέλω Αλλαγή. Θέλω όλοι οι άνθρωποι να είναι ίσοι.

Όχι από αύριο. Από σήμερα. Από τώρα.

 

Μπορεί να σας φαίνονται πολύ τραβηγμένα αυτά που λέω και να με θεωρήσετε υπερβολική. Έτσι, όμως, νιώθω παρατηρώντας τον κόσμο γύρω μας.

 

Αν έχετε διαφορετική άποψή ή κι αν συμφωνείτε, ως ένα βαθμό, με τη δική μου, μπορείτε να στείλετε τα σχόλιά σας ώστε να συζητήσουμε πάνω στο θέμα.

Θα χαρώ πολύ αν το κάνετε.